Pełna emocji opowieść syryjskiej dziewczyny, która uczy nas, jak przygotować się do śmierci.

Idąca nie jest jej prawdziwym imieniem, jednak to słowo najlepiej ją opisuje. Kiedy tylko może, idzie przed siebie, a gdy wyruszy, nie potrafi się zatrzymać. Porozumiewa się za pomocą rysunków, jej bezpieczną przystanią są literatura, sztuka i baśnie. Z beztroskiego, przepełnionego kolorami świata dzieciństwa wyrywa ją wojna domowa. Gdy wszystko, co ważne, zostaje jej odebrane, uwięziona w dawnej drukarni samotna dziewczynka zaczyna spisywać swoją historię.

Nomadka to opowieść o dalszych losach autorki Niewiernej - fascynujących wspomnień, które przez osiem miesięcy utrzymywały się na światowych listach bestsellerów. To portret rodziny dosłownie rozbitej przez zderzenie cywilizacji, ale także wzruszająca, podnosząca na duchu i często zabawna relacja z odkrywania zachodniego świata.

Ayaan Hirsi Ali obawia się, że Ameryka powtarza błąd Europy, lekceważąc radykalny islam. Wzywa kobieta, a także kluczowe instytucje Zachodu - włączając w to uniwersytety oraz Kościoły chrześcijańskie - do zastosowania konkretnych, innowacyjnych rozwiązań, pomagających muzułmańskim imigrantom w radzeniu sobie z wyzwaniami, z którymi sama się borykała, i do stawienia oporu zgubnemu urokowi kultury gloryfikującej fundamentalizm i terroryzm. Opowiada o swoim przyjeździe do Ameryki, gdzie buduje nowe życie z dala od muzułmańskich fanatyków, którzy grozili jej śmiercią, i z dala od sporów i konfliktu wewnętrznego, z jakim się mierzyła.Opisuje, jak zmieniało się ono, gdy zerwała kontakty z rodziną, jak odrzuciła ograniczające ją przesądy i błędne przekonania, które początkowo uniemożliwiały jej asymilację w zachodnim społeczeństwie. W poruszający sposób opowiada też o pojednaniu ze swoim pobożnym ojcem, kiedy umierał, choć wcześniej wyrzekł się jej, gdy po atakach z 11 września odrzuciła islam, a także o pogodzeniu się z matką i kuzynami w Somalii i Europie.

Nomadka to świadectwo intelektualnej dojrzałości Ayaan Hirsi Ali; wspomienia, które ukazują jej filozofię, ale także doświadczenia i naglącą misję - poinformowanie Zachodu o zagrożeniu ze strony islamu zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz otwartych społeczeństw. To hołd złożony wolności słowa i demokracji, ważny wkład w historię idei, ale przede wszystkim porywające wezwanie do działania, wykrzyczane przez niezwykłą, odważną kobietę.

Wstrząsająca antyutopia o piekle kobietŚwiat jak z najgorszego koszmaru, gdzie reżim i ortodoksja są jedynym prawem. Freda jest Podręczną w Republice Gilead. Może opuszczać dom swojego Komendanta i jego Żony tylko raz dziennie, aby pójść na targ, gdzie wszystkie napisy zostały zastąpione przez obrazki, bo Podręcznym już nie wolno czytać. Co miesiąc musi pokornie leżeć i modlić się, aby jej zarządca ją zapłodnił, bo w czasach malejącego przyrostu naturalnego tylko ciężarne Podręczne mają jakąś wartość.Ale Freda pamięta jeszcze, choć wydaje się to nierealne, że kiedyś miała kochającego męża, wychowywali córeczkę, miała pracę, własne pieniądze i mogła mówić. Ale tego świata już nie ma.Na podstawie powieści powstał znakomity serial do obejrzenia na SHOWMAX Fragment: Czerwoną spódnicę mam podkasaną do pasa, nie wyżej. Poniżej Komendant pieprzy. Pieprzy dolną część mojego ciała. Nie mówię: kocha się ze mną, bo to nie jest to. Kopulacja też nie byłaby właściwym słowem. Kopulacja bowiem zakłada udział dwóch osób, a tu zaangażowana jest tylko jedna. Gwałt też nie oddaje istoty rzeczy: nie dzieje się nic takiego, co byłoby wbrew mojej woli. Wybór był niewielki, ale jakiś tam był, a ja dokonałam właśnie takiego. Dlatego leżę spokojnie i wyobrażam sobie baldachim nad głową. Przypomniała mi się rada, której królowa Wiktoria udzieliła swojej córce: "zamknij oczy i myśl o Anglii". Ale to nie Anglia. Żeby się tylko pospieszył.

Margaret Atwood po ponad trzydziestu latach wraca do świata ze swojej najsłynniejszej powieści Opowieść Podręcznej. I to w jakim stylu! Za Testamenty pisarka zdobyła Nagrodę Bookera.

Zawsze mówiłam "nie", gdy proszono mnie o napisanie drugiej części. Ale jako że zaczęliśmy zbliżać się do Gileadu, zamiast się od niego oddalać, ponownie to przemyślałam - powiedziała autorka w dniu premiery.


Od wydarzeń przedstawionych w Opowieści Podręcznej minęło piętnaście lat. Sytuacja Republiki jest dramatyczna. Brakuje jedzenia, na świat przychodzą zdeformowane, słabe dzieci, umierają też Podręczne, czyli niewolnice, których zadaniem jest rodzić. W tym kraju przemocy żyją obok siebie Ciotka Lidia, surowa i okrutna funkcjonariuszka Gileadu oraz młodziutka Agnes, przygotowywana do roli Podręcznej. Ich losy obserwuje z jak dotąd bezpiecznego dystansu Daisy, nastolatka mieszkająca w Kanadzie.

Jaki los spotka mieszkańców Gileadu? A raczej jaki los czeka świat, w którym powstał Gilead?